เป้าหมายสำหรับชีวิตของฉันคืออะไร?

ชีวิตของคุณจะมีความหมายมากยิ่งขึ้น เมื่อคุณได้รู้เป้าหมายในชีวิตคุณ

ลองนึกถึงค้อน มันถูกออกแบบมาเพื่อให้ตอกลงบนตะปู นั่นคือจุดประสงค์ในการสร้างมันขึ้นมา ที่นี้ลองจินตนาการดูว่าค้อนอันนี้ไม่เคยถูกใช้เลย มันแค่ถูกเก็บเอาไว้ในกล่องเครื่องมือเท่านั้น แต่ค้อนก็ไม่ได้รู้สึกแคร์อะไร

แต่ตอนนี้ลองคิดไกลไปกว่านั้นว่า ค้อนนี้มีจิตวิญญาณและมีจิตรู้สำนึกด้วยตัวเอง วันแล้ววันเล่ามันก็ยังถูกเก็บเอาไว้ในกล่องเครื่องมือ มันรู้สึกแปลกๆข้างใน แต่มันก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าเพราะอะไรกันแน่ มีบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหายไป แต่มันไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร

และแล้ววันหนึ่งก็มีคนๆหนึ่งนำมันออกมาจากกล่องเครื่องมือ และใช้มันเพื่อหักกิ่งไม้ใส่เตาผิง ค้อนรู้สึกเบิกบานใจ มีคนถือ มีการใช้มันเป็นเครื่องมือ ตีกิ่งไม้ให้หัก--- ค้อนก็ชอบอะไรแบบนี้มาก แต่สุดท้ายแล้ว มันก็ยังรู้สึกว่ายังไม่เต็ม การตีกิ่งไม้ก็สนุกดี แต่มันก็ยังรู้สึกว่าไม่พอ บางอย่างยังขาดหายไป

วันต่อๆมา มันถูกใช้บ่อยขึ้น มันถูกใช้ปรับรูปร่างของฝาครอบดุมล้อ ถูกใช้ทุบแผ่นหิน ใช่ซ่อมขาที่เกของโต๊ะ แต่กระนั้นมันก็ยังรู้สึกไม่พึงพอใจ มันจึงรอคอยที่จะทำอย่างอื่นอีก มันต้องการถูกใช้ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ในการตีโน่น เคาะนี่ หรือทำอะไรให้แตกหัก ทำให้กระจาย ทำให้บุบ คดงอ มันหาทางออกว่า เป็นเพราะมันยังได้ทำไม่มากเพียงพอที่จะทำให้เกิดความพึงพอใจ สิ่งที่เคยทำมาแล้ว จึงต้องทำให้มากขึ้น มันเชื่อว่านี่คือทางแก้ไขทางเดียวของความรู้สึกขาดหายไม่ได้รับการเติมเต็มที่มันมี

แต่แล้ววันหนึ่ง มีคนใช้มันเพื่อตอกตะปู ทันใดนั้นเหมือนมีแสงสว่างส่องเข้ามาในจิตวิญญาณแห่งความเป็นค้อนของมัน ตอนนี้มันเข้าใจแล้วว่ามันถูกออกแบบเพื่อทำอะไรอย่างแท้จริง มันถูกสร้างเพื่อให้ตอกตะปู การตี ตัด ทุบอื่นๆมันกลายเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญเมื่อเทียบกัน ตอนนี้มันรู้แล้วว่าจิตวิญญาณแห่งความเป็นค้อนของมันแสวงหาอะไรมาเป็นเวลาเนิ่นนาน

เราถูกสร้างตามพระฉายาของพระเจ้าเพื่อการมีความสัมพันธ์กับพระองค์ การเข้าไปอยู่ในความสัมพันธ์นั้นเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้เราได้รับการเติมเต็มในฝ่ายจิตวิญญาณอย่างแท้จริง ก่อนที่เราจะมารู้จักพระเจ้า เรามีประสบการณ์ต่างๆที่ยอดเยี่ยมมากมาย แต่เรายังไม่ได้ตอกลงไปบนตะปู เราถูกใช้ไปในการทำอะไรเพื่อเป้าหมายที่ดีงามหลายอย่าง แต่มันไม่ใช่เป้าหมายที่แท้จริงแห่งการออกแบบเราขึ้นมา ไม่ใช่เป้าหมายที่เราทำแล้วรู้สึกได้รับการเติมเต็มมากที่สุด ออกัสตินสรุปอย่างนี้ว่า “พระองค์ (พระเจ้า) ทรงสร้างเราทั้งหลายมาเพื่อพระองค์เท่านั้น และจิตใจของเราจะกระวนกระวายอยู่ จนกว่ามันจะได้พักสงบในพระองค์”

เราเหมือนกับค้อนนั่นแหละ เราไม่ตระหนักว่า อะไรจะนำมาซึ่งจุดจบของความรู้สึกว่างเปล่าและการไม่ได้รับการเติมเต็มในชีวิตเรา คอรี่ เท็น บูม เองก็ได้พบว่าพระเจ้านั้นสามารถเติมเต็มได้ทั้งหมดจริงๆ แม้ในท่ามกลางการถูกคุมขังในค่ายกักกันของพวกนาซี เขากล่าวว่า “รากฐานของความสุขของเราคือการที่เรารู้ว่าเราถูกซ่อนไว้กับพระคริสต์ในพระเจ้า เราสามารถมีความเชื่อในความรักของพระเจ้า... พระศิลาของเรา ผู้ซึ่งแข็งแกร่งยิ่งกว่าความมืดมิดที่ลึกที่สุด”

โดยปกติ เมื่อเรากันพระเจ้าออกจากชีวิต เราจะพยายามเติมเต็มชีวิตเราด้วยสิ่งอื่นๆที่ไม่ใช่พระเจ้า แต่เราก็จะไม่เคยรู้สึกว่าได้รับสิ่งนั้นๆเพียงพอแล้ว เรายังคง “กินต่อไป” หรือ “ดื่มต่อไป” มากขึ้นเรื่อยๆ คิดอย่างผิดๆว่า มากขึ้น มากขึ้นคือคำตอบของปัญหา แต่เราก็ไม่เคยประสบความพึงพอใจอย่างแท้จริงเสียที

ความปรารถนาสูงสุดของเราคือการรู้จักพระเจ้า การได้มีความสัมพันธ์กับพระเจ้า เพราะอะไร? เพราะว่าเราได้รับการออกแบบมาให้เป็นเช่นนั้น คุณล่ะได้ตอกลงที่ตะปูหรือยัง?

ถ้าอยากค้นหามากขึ้นเกี่ยวกับหัวข้อนี้ ให้เข้าไปดูบทความชื่อ ชีวิตที่แท้จริง.